Het post-Gareth Bale-tijdperk in Wales stelt de selectie boven supersterren, maar Polen zal de ultieme test opleveren

• Mika Slim
• Oct 03, 2024

Doelpunten van David Brooks, Neco Williams, Brennan Johnson en Dan James hielpen Wales door een comfortabele 4-1 overwinning op Finland in de halve finale van de Euro2024-kwalificatieplay-off en boekten een plaats in de finale tegen Polen

In een interview met GQ sprak Brennan Johnson over zijn ontsnappingsroutes: ooit de halfpipes buiten het stadsterrein van Nottingham Forest, nu de cyclische seizoenen van de mode. Spelen met Wales gold ook als een toevluchtsoord, zowel in het werkwoord als in het zelfstandig naamwoord: een plek om je terug te trekken maar tegelijkertijd een toevluchtsoord, ergens waar lawaai van buitenaf luid en boos is en zelfs een beetje gemeen vervaagt tot niets.

Dit zou gemakkelijk niet het geval kunnen zijn. De aanvaller van Tottenham Hotspur werd in 2018 door Wales geselecteerd omdat hij tot nu toe een jeugdinternational van Engeland was. De aantrekkingskracht van de Three Lions was duidelijk: grote toernooien komen bijna standaard, het geld is groter. Maar de aantrekkingskracht van Wales was van moleculaire aard.

'Als je voor Wales speelt, weet je het gewoon', zei Johnson. “Van daaruit groeit het en groeit en groeit. Het groeit in je.”

Als er een gevoel van groei ontstaat nu Wales deze zomer in Duitsland het EK 2024 wil bereiken, is dat tegelijkertijd intern en extern. En het is geenszins exclusief voor Johnson. Wales is nog negentig minuten verwijderd van het bereiken van een derde opeenvolgend Europees kampioenschap, van het bereiken van vier grote toernooien van de vijf na een melancholische Wonka Tunnel vol tragikomedie van een halve eeuw. En dat doen ze, voor het eerst sinds 2016, zonder de man die in welke vorm dan ook synoniem is geweest met Wales.

Groei is veel. Het is Johnson die voor het eerst sinds juni 2022 in een Wales-shirt scoort. Het is Dan James die een keeper omspeelt en een kans benut. Het is Wales dat voor het eerst sinds november 2021 meer dan drie doelpunten scoort in een competitieve wedstrijd. Het is een 19-jarige die in september debuteert nadat Wales naar de laagste ranglijst in acht jaar is gezakt en de Rubiks kubus heeft opgelost.

En het is een vrije trap die in precies hetzelfde doelpunt wordt gescoord voor dezelfde tribune en onder dezelfde schijnwerpers in dezelfde hoek, bijna twee jaar op de dag (met een verschil van 72 uur) als de vorige. De vrije trap van Gareth Bale belandde achter Heinz Lindner en de ether rond Cardiff dreigde open te scheuren door het lawaai. Maar er was het onderliggende gevoel van verlossing; van één man die gek is en de rest die volgt.

Donderdagavond was er geen opvallende redder. David Brooks, die een quasi-verlossingsfiguur werd nadat hij 536 dagen na de diagnose van Hodgkin-lymfoom in de tweede fase terugkeerde naar de competitie, scoorde binnen drie minuten de openingstreffer. Maar waar het spel beloofde door Brooks te worden gewonnen, ging het plotseling open, een volle pauw die de veren van Wales spreidde. Daar was Wilson, die een schot van diep sloeg en een redding afdwong, Johnson zigzagde en zaggde, terwijl de voorste drie aan het werk waren ondanks veel twijfelachtige wenkbrauwtrekkingen bij een startende XI van manager Rob Page, die de in vorm zijnde Ipswich-spits Kieffer Moore wegliet.

Er was Neco Williams met opnieuw een kwalificerende vrije trap in de halve finale van de play-off, alsof het Cardiff City Stadium op de een of andere manier vastzat in de lus en de rechterbovenhoek van het doel voor de Family Stand is verslaafd aan belachelijke vrije trappen op het internationale toneel. Alleen dit keer sloegen verdedigers Joe Rodon en Chris Mepham een ​​gat.

De opmerkelijke jeugd van Ethan Ampadu (die zijn 50e cap viert op een record van 23 jaar oud) en Jordan James wordt alleen overschaduwd door hun schijnbaar noodlottige partnerschap op het middenveld. En waar de verdediging van Wales één keer faalde, bedrogen door de slimme pass van Joel Pohjanpalo en ongedaan gemaakt door de betrouwbaar gecomponeerde finish van Teemu Pukki, waren ze verder foutloos.

In een alternatief universum dat nog niet zo lang geleden bestond, brokkelt deze tweede helft af . Pukki's doelpunt in de eerste helft rammelt en Wales reageert door ineen te krimpen, een kostbare voorsprong te beschermen en hun tijd af te wachten. In plaats daarvan stond Johnson bij de achterpost. En de golf zette zich voort en drong aan op iets tastbaarders dan een 3-1 overwinning in de halve finale van de play-offs.

Wales had meer kunnen scoren en misschien had dat ook moeten gebeuren. Aanvoerder Ben Davies, een van de twee overgebleven gezichten van Euro 2016, had de pech dat zijn kopbal werd afgekeurd. De kansen vielen voor zowel Harry Wilson als Moore, spelers in goede vorm op clubniveau. Maar James was in ieder geval aanwezig, een andere aanvallende speler die genoot van consistente speeltijd. Voor James zijn het drie doelpunten in zijn laatste vier wedstrijden. Voor Brooks zijn dat tien doelpunten in zijn laatste tien.

Dat is uiteindelijk de moraal hier. Wanneer Wales consistente minuten en prestaties op clubniveau vindt, vertaalt zich dat. Dit is geen moeilijke wiskunde, maar er zijn wiskunde die Wales is ontgaan, waar de beste spelers routinematig hebben gepresteerd en, tot grote verbijstering van buitenstaanders, hebben gepresteerd op een niveau dat in tegenspraak is met hun clubbestaan.

“Velen van ons zijn binnengekomen voordat we niet veel minuten hadden, zetten we de schakelaar aan en vertrokken naar Wales”, zei Ampadu na de wedstrijd. “Maar als je een ritme krijgt, helpt het ook.”

Wales zal dinsdagavond zo goed en beter moeten zijn als ze het opnemen tegen Polen in de kwalificerende play-offfinale in het Cardiff City Stadium. Als Wales een prijzenswaardige aanvalsactie had ingezet, deed Polen het nog beter toen het Estland met 5-1 versloeg. Polen zal Danny Ward meer testen. Ze zullen Wales nog meer op de proef stellen.

Page benadrukte in de dagen voorafgaand aan donderdag dat Wales in goede gezondheid verkeerde. Of het de woorden waren van een man die hen aanspoorde zich te manifesteren, of de woorden van koel vertrouwen, viel nog te bezien. Het verleden doemde onheilspellend op.

Wales kreeg in de laatste tien wedstrijden tien doelpunten tegen. Hun kwalificatiecampagne voor het EK 2024 was van kluchtige dieptepunten (dalen naar de laagste ranglijst in acht jaar, schijnbare interne verbranding, geschreeuw van Roy Keane voor manager) naar fantasievolle hoogten geslingerd. Het schrikbeeld van de ontmanteling van de WK-halvefinalist Kroatië zou in veel gevallen ondenkbaar zijn geweest, maar zeker in de onstabiele toestand van het team afgelopen najaar, toen belangrijke spelers geen reguliere minuten konden kopen bij hun respectievelijke clubs en de lawaaiveroorzakende manager Rob Page aan de lijn was. -splitsen.

Jaren geleden zou het 1-1 gelijkspel tussen Wales en Turkije in november het einde van de kwalificatie hebben betekend, weer een groot toernooi dat je vanuit je luie stoel kunt bekijken of volledig kunt negeren. Maar de play-offs zijn een welkome achterdeurroute geworden. En natuurlijk zoemt de nostalgiemachine tot leven: weet je nog de laatste play-offfinale? Die met Gareth Bale? En hij scoorde die vrije trap? En de voetbalgeschiedenis explodeerde?

De opwinding van de kwalificatie voor het WK kan niet worden herhaald. Dat zou – op zijn minst – 64 jaar verbanning vergen. Wales heeft zich al eerder voor het EK gekwalificeerd, nu twee keer sinds 2016. Maar Duitsland heeft zijn eigen allure: het laatste Europese kampioenschap dat acht jaar geleden op enige manier deed denken aan Frankrijk, waar het Welshe voetbal zich tijdelijk onoverwinnelijk voelde.

Dit is niet het geval over replicatie. Het gaat om groei. Van iets nieuws. Wales heeft zich slechts voor één groot toernooi zonder Bale gekwalificeerd, een sepia-getint WK in 1958. Om dit ogenschijnlijke nieuwe tijdperk in te luiden, heeft een team schijnbaar niet nodig dat Aaron Ramsey van de bank komt of dat Joe Allen eruit komt. internationale pensionering of Bale in welke gedaante dan ook, maar eerder afhankelijk is van een gezamenlijke inspanning van velen, er is iets tastbaars nodig. Een plaats in Duitsland zou voldoende zijn.

Word lid van onze nieuwe WhatsApp-community en ontvang je dagelijkse dosis Mirror Football-content. We trakteren onze communityleden ook op speciale aanbiedingen, promoties en advertenties van ons en onze partners. Als onze community je niet bevalt, kun je op elk gewenst moment een kijkje nemen. Als je nieuwsgierig bent, kun je onze Privacyverklaring lezen.

Bron