Kate Middleton brengt op Memorial Day hulde aan de ‘kracht en moed’ van overlevenden van de Holocaust

• Mika Slim
• Oct 05, 2024

De hertogin van Cambridge was zichtbaar ontroerd toen ze overlevenden van de Holocaust prees voor hun toewijding om jongere generaties te onderwijzen over de verschrikkingen die zij hebben geleden

De hertogin van Cambridge heeft hulde gebracht aan de “kracht en moed” van overlevenden van de Holocaust , terwijl ze hun toewijding prees bij het voorlichten van jongere generaties over de verschrikkingen die zij hebben geleden.

Kate was zichtbaar ontroerd toen ze hoorde van twee levenslange vrienden die op miraculeuze wijze het nazi-terreur overleefden, die haar vertelden: 'Allemaal voordat het kwaad zegeviert, moeten goede mensen zwijgen.”

Ter gelegenheid van de Holocaust Memorial Day vandaag sprak de hertogin met Zigi Shipper en Manfred Goldberg, die spraken over de overheersende impact van de Holocaust, waarbij nog steeds veel overlevenden lijden aan nachtmerries als gevolg van hun ervaringen.

Als jonge jongens groeiden Zigi, 91, en Manfred, 90, beiden op in getto's en een aantal werk- en concentratiekampen, waaronder Stutthof bij Danzig - nu Gdansk - waar ze elkaar voor het eerst ontmoetten in 1944.

Van de 110.000 mannen, vrouwen en kinderen die gevangen zaten in het kamp - een van de laatsten die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden bevrijd - evenveel 65.000 kwamen om het leven, waaronder 28.000 Joden.

Beide mannen hadden de hertogin eerder ontmoet, toen zij en haar man, prins William, Stutthof bezochten in 2017.

Weduwnaar Zigi, die werkte als na de oorlog een kantoorboekhandel in Groot-Brittannië, ging trouwen en kreeg twee dochters, zes kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Hij zei dat hij zijn verhaal wilde vertellen omdat jonge mensen nooit mogen vergeten.

Hij zei: “Als niemand van ons zegt iets, we zouden het vergeten. Ik wil dat mensen het weten.

'We mogen het nooit vergeten. Mensen zouden de hele tijd moeten praten.

“Mensen vragen me voortdurend hoe ik het heb overleefd en mijn antwoord is dat ik het niet weet, eerlijk gezegd weet ik het niet.

“Er waren mensen naast mij stervend. Waarom leef ik nog? Het is ongelooflijk.”

Toen Zigi dinsdag tijdens het telefoongesprek de hertogin op het scherm zag verschijnen, had hij ruimte voor een luchtig moment toen hij tegen Kate zei: “Ik was zo blij, weet je. Ik had je man niet nodig. Jij bent degene die ik wilde.”

Kate lachte: “Nou, Zigi, ik zal hem vertellen dat je hem heel erg mist. En hij doet uiteraard ook de groeten....het is fijn je weer te zien.'

Hij vertelde verder een hartverscheurend verhaal over hoe hij door nazi-bewakers uit zijn Poolse getto in een trein werd geladen voordat hij in 1944 naar een vernietigingskamp werd vervoerd.

Hij zei: 'Ze openden de deuren en begonnen mensen binnen te zetten.

'Er was geen plek waar je kon gaan zitten.

“Als je ging zitten, gingen ze bovenop je zitten. Ik bad dat ik misschien - ik was zo slecht, dat was ik - dat ik tegen mezelf zei: 'Ik hoop dat er iemand doodgaat, zodat ik ergens kan gaan zitten'.

"Elke ochtend haalden ze afhaalmaaltijden de dode lichamen, dus uiteindelijk had ik een plek om te gaan zitten.

“Ik kan er niet vanaf komen, weet je.

“Zelfs vandaag de dag, hoe kan ik zoiets denken ?

“Om te willen dat iemand doodgaat, zodat ik kan gaan zitten. Dat is wat ze mij lieten doen.'

Nadat hij in mei 1945 werd vrijgelaten, legde Zigi uit dat hij, tot zijn grote verbazing, een brief kreeg uit Engeland - een land dat hij nog nooit had bezocht - die was geschreven door een Poolse vrouw.

Ze legde uit dat ze op zoek was naar haar zoon en zijn naam had gevonden op een lijst van het Britse Rode Kruis.

Hij reisde tien maanden later naar Engeland om herenigd te worden met zijn moeder, die elkaar nauwelijks had ontmoet.

Zigi legde aan de hertogin uit dat zijn eerste zes maanden in Groot-Brittannië “een hel waren”, omdat hij zijn vrienden zo erg miste, maar dat hij later een “prachtig, wonderbaarlijk leven” zou leiden.

Manfred, die in april 91 wordt, zei dat het hem vele jaren had gekost om in het openbaar over zijn ervaringen te spreken, maar dat hij “niet was opgehouden dankbaar te zijn dat hij was toegelaten dit land binnen te komen” toen hij kwam naar Groot-Brittannië na de oorlog.

Hij voegde eraan toe: 'Mijn leven begon echt toen ik hier op 16-jarige leeftijd arriveerde.

'Ik ervoer niets anders dan vriendelijkheid en tolerantie.

' Mijn gevoel voor het Britse volk is onveranderd, het is een uniek tolerant volk.”

Manfred legde op dramatische wijze uit hoe zijn leven op 13-jarige leeftijd bijna voorbij was, terwijl hij in de rij stond om het concentratiekamp binnen te gaan, totdat er een man achter hem aankwam vertelde hem dat hij moest liegen over zijn leeftijd, zodat hij geselecteerd zou worden om te werken in plaats van ter dood veroordeeld te worden.

Hij zei: 'Dat heeft mijn leven gered.

'We werden geconfronteerd met een selectie die betekende dat we door één rij moesten schuifelen totdat we een SS'er tegenkwamen die 'links of rechts' zei.

"En tegen die tijd wisten we dat links vandaag vandaag betekende, en rechts betekende overleven tot tenminste de volgende selectie," herinnerde hij zich.

'Terwijl ik naar voren schuifelde, fluisterde de man achter mij tegen me: 'Als ze je naar je leeftijd vragen, zeg dan dat je 17 bent'. In feite was ik net mijn 14e verjaardag gepasseerd. Maar terwijl hij me voorbereidde, stelde hij me die vraag en ik zei 17.

'Ik heb erover nagedacht, maar ik zal nooit weten [of] die man mijn leven heeft gered.

“Ik heb hem nooit meer gezien. Hij stond achter mij, ik weet niet welke kant hij op werd gestuurd. Hij is in mijn gedachten, als mijn engel die mij heeft voorbereid.

'Ik denk niet dat ik zelf de middelen zou hebben gehad om 17 te zeggen.

'Maar mogelijk heeft dat mijn leven gered.

“Zolang je de kracht had om een ​​stevige dag te werken, wat natuurlijk werd verwacht bij een hongerdieet, had je een redelijke kans om tenminste tot de volgende dag te overleven.

‘Het was een dagelijkse loterij om te overleven.’

De hertogin voegde eraan toe: ‘De verhalen die je vandaag opnieuw met mij hebt gedeeld en je toewijding bij het opleiden van de volgende generatie, de jongere generaties, over je ervaringen en de De verschrikkingen van de Holocaust tonen daarbij extreme kracht en zoveel moed, het is zo belangrijk en zo inspirerend.

“Nogmaals hartelijk dank voor het delen van uw verhalen met mij en voor al het werk dat u doet bij het delen van uw ervaringen.”

Holocaust Memorial Day vindt elk jaar plaats op 27 januari en markeert de verjaardag van de bevrijding van Auschwitz-Birkenau.

In het hele Verenigd Koninkrijk komen scholen, gemeenschappen en geloofsgroepen samen om herdenk en ere de slachtoffers en overlevenden van de Holocaust en recentere genocides.

De dag wordt gecoördineerd door de Holocaust Memorial Day Trust, waarvan de Prins van Wales beschermheer is.

Go naar www.het.org.uk of @HolocaustUK op Twitter voor meer details.

Bron